Η πανδημία έχει διαταράξει παγκοσμίως την κανονικότητα του καπιταλιστικού συστήματος και της καθημερινής μας ζωής. Η οικονομία καταρρέει, η υγειονομική κρίση επεκτείνεται και ταυτόχρονα οξύνεται η επέλαση νέων μεθόδων κοινωνικού ελέγχου. Για άλλη μια φορά αναδεικνύεται η αθλιότητα της κερδοφορίας του κεφαλαίου και του κράτους έναντι της ζωής. Εν μέσω καραντίνας λοιπόν, ασφυκτιώντας μέσα σε ένα παρόν που γίνεται όλο και πιο βάρβαρο, συναντηθήκαμε για να μοιραστούμε σκέψεις και να γκρεμίσουμε τα τείχη της απομόνωσης και του φόβου˙ να αναλύσουμε από κοινού την κρατική στρατηγική και τις κινήσεις του κεφαλαίου, και να αναπτύξουμε συλλογικές αντιστάσεις.

Όσοι και όσες συναντηθήκαμε είμαστε κομμάτια απ’ το τεράστιο ψηφιδωτό της εργατικής τάξης. Βιώνουμε μαζί με τη γενιά μας την ανασφάλεια και το φόβο για την επόμενη μέρα. Ακούμε τα ίδια ξυπνητήρια να μας καλούν σε άλλο ένα βαρετό και πολλές φορές επικίνδυνο μεροκάματο. Βιώνουμε τους ίδιους εκβιασμούς από τα αφεντικά που ποτέ δεν είναι ευχαριστημένα από τα κέρδη τους. Τρελαινόμαστε με τους αφηνιασμένους ιδιοκτήτες που μας ζητάνε παρανοικά νοίκια για τα σάπια σπίτια τους, ενώ τα ψυγεία μας παραμένουν γεμάτα μαγνητάκια με απλήρωτους λογαριασμούς. Έχουμε την ίδια οργή απέναντι στους εθνικόφρονες κανίβαλους που δαιμονοποιούν τους μετανάστες.

Κάπως έτσι γεννήθηκε ο Αυτόνομος Ταξικός Συντονισμός Ζερμινάλ στην πόλη που ζούμε, το Ηράκλειο.

Ταξικός, γιατί ο κόσμος αποτελεί πρώτα απ’ όλα ένα πεδίο σύγκρουσης αντίπαλων συμφερόντων που ξεκινούν από το πεδίο της εργασίας και επεκτείνονται σε κάθε πτυχή της ζωής. Γιατί ο πόλεμος διεξάγεται μέσα στην ίδια μας τη χώρα, και σε κάθε χώρα. Όχι απέναντι σε αντίπαλα έθνη και θρησκείες αλλά ενάντια σε εμάς. Σε όσους αρνούμαστε την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο και αναγκαζόμαστε να πουλάμε την εργατική μας δύναμη για να εξασφαλίσουμε την τροφή, τη στέγαση και την ελευθερία μας˙ αγαθά που μας έκλεψαν μόνο και μόνο για να μας τα ξαναπουλήσουν, με αντίτιμο την εκμετάλλευση του μυαλού και του σώματός μας σε δουλειές που καταστρέφουν και τα δύο.

Αυτόνομος, γιατί οργανώνεται μακριά από κόμματα, κρατικές υπηρεσίες και γραφειοκρατικά συνδικάτα. Γιατί αναπτύσσεται πάνω στην ταξική υποκειμενικότητα. Δεν βασίζεται σε ιδεολογικές βίβλους αλλά δίνει χώρο στην εφευρετικότητα και τη μαχητικότητα. Οργανωνόμαστε και δρούμε αυτόνομα γιατί πιστεύουμε ότι η ταξική στρατηγική οφείλει να αναπροσαρμόζεται στις ανάγκες της εποχής. Να αναπτύσσει κάθε φορά τη γλώσσα που ενώνει τις διαφορετικές φυλές της τάξης και να δίνει χώρο στην ελεύθερη ανάπτυξη των τακτικών του αγώνα της ανάλογα με τις εκάστοτε συνθήκες. Λειτουργούμε αυτόνομα γιατί το πειρατικό ρεσάλτο στον κόσμο του καπιταλισμού έχει χιλιάδες πρόσωπα και θέλουμε να είναι ασταμάτητο.

Να βρεθούμε

Ζούμε και αναπνέουμε σε ένα πεδίο μάχης αντίπαλων πολιτισμών. Από τη μία, ο πολιτισμός του κράτους και των αφεντικών που καταστρέφει την ανθρώπινη δημιουργικότητα στον βωμό της κερδοφορίας. Από την άλλη, ο πολιτισμός της τάξης μας που παλεύει συλλογικά για την απελευθέρωση του φυλακισμένου χρόνου της. Της τάξης που δεν αποτελεί μια κοινωνιολογική κατηγορία οριζόμενη με οικονομίστικους όρους. Αλλά της τάξης ως κοινότητας που αντιλαμβάνεται τη θέση της στον κόσμο αυτόν και οργανώνεται εναντίον του.

Ξέρουμε ότι δεν είμαστε μόνοι και μόνες μας σε αυτόν τον πόλεμο. Γνωρίζουμε πολύ καλά ότι άνθρωποι γύρω μας αγωνίζονται πέρα από τα στενά όρια της ταξικής πολιτικής οργάνωσης. Όταν ένας εργαζόμενος στέκεται δίπλα στους συναδέλφους του, όταν η γειτονιά αντιστέκεται στην έξωση μιας οικογένειας που δεν έχει να πληρώσει το νοίκι, όταν οι πλατείες και τα γήπεδα κρατιούνται καθαρά από εθνικιστές, όταν οι μαθητές βανδαλίζουν τους τοίχους του σχολείου τους, όταν οι γυναίκες ενώνουν τις φωνές τους απέναντι στη πατριαρχία.

Είμαστε σίγουροι και σίγουρες ότι ένας κόσμος άρνησης και αντίστασης υπάρχει διάχυτος και ανυπόμονος στις γειτονιές της πόλης μας. Αναζητάμε λοιπόν αυτές τις αγωνιζόμενες κοινότητες. Αναζητάμε εκείνους τους υποψιασμένους και εκείνες τις υποψιασμένες που δεν συμβιβάζονται με μια ανούσια και δουλική ζωή. Η δικτύωσή μας είναι μια προσπάθεια να επανεφεύρουμε μια κοινή γλώσσα που θα στήσει γέφυρες επικοινωνίας και σύμπραξης με τους ανθρώπους της τάξης μας. Με ανθρώπους από κάθε κάτεργο και γειτονιά του Ηρακλείου που νιώθουν εγκλωβισμένοι στη φυλακή της δουλειάς και της επιτηρούμενης καθημερινότητας.

Μαζί με αυτούς τους ανθρώπους θέλουμε να βρεθούμε. Να οργανωθούμε, να σμιλέψουμε την οργή μας και να διεκδικήσουμε τη ζωή που μας αξίζει. Μια ζωή δημιουργική και ελεύθερη που δεν θα αρχίζει μόλις τελειώνει το οκτάωρο. Μια ζωή βασισμένη στις αξίες της κοινότητας και της αλληλεγγύης που προτάσσει την εξέγερση και την αξιοπρέπεια απέναντι στον άθλιο κόσμο του κράτους και του κεφαλαίου.